Pomimo że przed COVID-19 turystyka uważana była za jedno z najszybciej rozwijających się zjawisk społeczno-gospodarczych, to nie wszystkie jej kategorie rozwijały się równie dynamicznie. Niektóre z nich, w tym turystykę społeczną, uznać należy za mocno marginalizowane, na co wpływa brak systemowego i holistycznego podejścia do niej, a także często błędne rozumienie jej definicji polegające m.in. na utożsamianiu jej jedynie z turystyką socjalną  i niedostrzeganiu jej ekonomicznego oraz biznesowego znaczenia.  Niewystarczająca wiedza na temat turystyki społecznej sprawia, że decydenci mający wpływ na jej rozwój (m.in. poprzez dofinansowywania różnych działań na jej rzecz, tworzenie bądź modernizowanie  niezbędnej dla niej infrastruktury) przeznaczają na nią marginalne środki lub nie przeznaczają ich w ogóle, gdyż błędnie uważaj tę kategorię turystyki za niedochodową i nieekonomiczną…

Poza problemami definicyjnymi, w Polsce zidentyfikować można wiele innych barier blokujących rozwój turystyki społecznej. Jedną z ważniejszych jest współpraca – na jej niewystarczającą jakość i intensywność skarżą się m.in. przedsiębiorcy, pracownicy organizacji pozarządowych, a także często i samorządowcy.

Zjawisko turystyki społecznej musi zostać w Polsce „odczarowane”, gdyż jak wynika z przykładów innych państw Europy, inwestowanie w ten rodzaj turystyki bywa opłacalne. Ma bezpośrednie przełożenie na jej uczestników, ich wielopłaszczyznową edukację, poprawę stanu ich zdrowia, ale także znacząco może wpływać na rozwój lokalny i regionalny (szczególnie obszarów nie będących popularnymi i modnymi destynacjami o dużym natężeniu ruchu turystycznego), przyczyniając się bezpośrednio do zrównoważonego wzrostu całej gospodarki turystycznej.

Kongres Turystyki Społecznej ma być miejscem publicznej debaty nad pojęciem turystyki społecznej, diagnozą potencjału Polski dla jej rozwoju, najnowszymi wynikami badań na jej temat, a także dobrymi praktykami, modelami i rozwiązaniami funkcjonującymi w innych krajach Europy będących potwierdzeniem jej rentowności oraz pozytywnego oddziaływania na regiony. Jest odpowiedzią na potrzebę debaty nad stanem i rozwojem turystyki społecznej w Polsce oraz zwiększenia współpracy na rzecz jej rozwoju. Podejmie próbę integracji instytucji, organizacji, przedsiębiorstw i społeczności działających na rzecz tej turystyki z udziałem przedstawicieli samorządów terytorialnych oraz administracji rządowej, stworzenia platformy współpracy i stałego porozumienia podmiotów turystyki społecznej, a także możliwości uczestnictwa ich przedstawicieli w rozwojowych warsztatach i szkoleniach.

Cele: ogólnopolska debata na temat z determinant i barier rozwoju turystyki społecznej w Polsce, w tym: 

  • prezentacja wyników najnowszych badań w obszarze turystyki społecznej w Polsce i Europie, realizowanych przez świat nauki,
  • przeprowadzenie dyskusji nt. określenia obszaru realizacji i komponentów turystyki społecznej wraz z próbą sprecyzowania jej definicji,
  • analiza wyzwań stojących przed turystyką, w tym turystyką społeczną, w ujęciu globalnym, europejskim, krajowym, regionalnym i lokalnym,
  • ocena funkcjonowania turystyki społecznej w Polsce i na świecie, identyfikacji jej podmiotów, barier utrudniających jej rozwój i determinant sprzyjających jej rozwojowi,
  • program Dostępność Plus w turystyce, informacja nt. stanu realizacji programu rządowego przyjętego uchwałą Rady Ministrów 17 lipca 2018 r., propozycje rozwiązań,
  • ocenę skutków wdrożenia dla polskiej gospodarki w 2020 roku Polskiego Bonu Turystycznego na podstawie badań, w tym danych pozyskanych z ZUS i od firm,
  • prezentacja i analiza modeli turystyki społecznej funkcjonujących w wybranych krajach Unii Europejskiej,
  • omówienie turystyki społecznej jako kategorii, która rozwijana jest z poszanowaniem dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego, w myśl idei zrównoważonego rozwoju,
  • kształcenie profesjonalnych kadr na potrzeby realizacji turystyki społecznej,
  • podjęcie próby określenia roli turystyki społecznej dla gospodarki regionalnej i lokalnej,
  • ukazanie korzyści z rozwoju turystyki społecznej dla jej uczestników, dla branży turystycznej, społeczności lokalnych oraz państwa,
  • wypracowanie kierunków przygotowania spójnego programu turystyki społecznej;
  • prezentacja atrakcji i produktów turystycznych powstałych w ramach idei turystyki społecznej;
  • omówienie roli sektora publicznego i niepublicznego w rozwoju „turystyki dla wszystkich”, turystyki w środowiskach wojskowych i turystyki wiejskiej
  • turystyka szkolna jako istotny komponent turystyki społecznej. Diagnoza stanu, szanse zagrożenia, kierunki rozwoju
  • wymiana dobrych praktyk, doświadczeń i pomysłów pomiędzy organizacjami z Polski, pracodawcami, samorządami terytorialnymi, podmiotami zainteresowanymi rozwojem lokalnym i regionalnym a organizacjami zarządzającymi programami turystyki socjalnej w państwach członkowskich,
  • upowszechnienie i poszerzenie istniejących programów turystyki społecznej oraz liczby osób korzystających z tego typu turystyki w całej Europie,
  • kształcenie kadry animatorów turystyki potrafiącej pomagać ludziom uprawiać turystykę społeczną, w tym turystykę sprzyjającą zdrowiu,
  • zwrócenie uwagi na bariery umożliwiające uprawianie turystyki przez osoby niepełnosprawne niezależnie od dysfunkcji organizmu, a zatem zarówno przez głuchoniemych, niewidomych, inwalidów ruchu, osoby z porażeniem mózgowym
  • omówienie kierunków rozwoju turystyki osób niepełnosprawnych,
  • omówienie zjawiska konfliktów społecznych występujących na etapie kształtowania produktów turystyki społecznej,
  • ustanowienia efektywnej ogólnopolskiej platformy turystyki społecznej, poprzez stworzenie platformy stałego porozumienia pomiędzy przedsiębiorcami turystycznymi, organizacjami branżowymi, samorządami terytorialnymi, organizacjami pozarządowymi umożliwiającej integrację środowisk działających na rzecz turystyki społecznej;

Grupa docelowa: Kongres Turystyki Społecznej adresowany jest do grupy społeczno-gospodarczej zajmującej się turystyką, w szczególności turystyką społeczną oraz turystyką osób niepełnosprawnych. W tym do przedstawicieli:

  • przedsiębiorstw, organizacji i stowarzyszeń turystycznych,
  • organizacji samorządowych i gospodarczych,
  • organizacji pozarządowych,
  • firm świadczących usługi lub oferujących produkty dla sektora turystycznego,
  • instytucji publicznych, urzędów centralnych i jednostek samorządu terytorialnego,
  • parlamentu, samorządów terytorialnych i administracji państwowej,
  • pracowników samorządowych, pracowników służby cywilnej,
  • organizatorów wycieczek i form wypoczynku, w tym wycieczek szkolnych, wycieczek i wypoczynku dla osób niepełnosprawnych, seniorów, rodzin z dziećmi,
  • związków pracowniczych,
  • pracowników naukowo-dydaktycznych.